Sołectwo Gromadzyń
Sołtys:
Agata Baczyńska
Rada Sołecka:
Waldemar Bulski
Karolina Dubińska
Paulina Józiów
Grzegorz Lesiak
Władysław Lesiak
Gromadzyń – wieś położona w północno-wschodniej części gminy , w pobliżu Korytarza Ekologicznego Mierzowice, na który składają się piękne tereny leśne, łąki i wody oraz liczne gatunki zwierząt i roślin chronionych.
We wsi znajdują się 22 domy i zamieszkuje ją 72 osoby.
W Gromadzyniu funkcjonują trzy wielkoobszarowe gospodarstwa rolne w tym jedno z dużą fermą drobiu.
Dawne nazwy wsi
Hermsdorff – 1505
Herrndorf , Herrendorf– 1635
Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od niemieckiego Herrndorf – „wieś pańska”.
Po 1945r. Halinowo, później Gromadzyń
Historia wsi i dóbr
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1505r., wymieniana jest jako Hermsdorff w księstwie ścinawsko-wołowskim z właścicielami folwarku Hansem i Jadwigą Haugwitz. Około 1524r. jako właścicieli folwarku w Gromadzyniu i pobliskich Mierzowicach wymienia się rodzinę szlachecką Tschetschke. W XVI w. dość często zmieniają się właściciele Gromadzynia. Naprzemian wymienia się rodziny Arlebe, Haugwitzów, Tschetschke znowu Arlebe, Haugwitz i znowu Arlebe. Dalsze losy tutejszych dóbr związane były z właścicielami sąsiednich Mierzowice, następnie książąt legnickich. Po śmierci ostatniego z książąt przeszły w ręce cesarza Leopolda. Ten podarował je w 1686r. baronowi von Zierowazierowski, który wzniósł we wsi nową siedzibę, prawdopodobnie drewniany dwór. Ostatnim właścicielem Gromadzynia był Deutsche Ansiedlungsbank (od 1934r).
W przypadku Gromadzynia trudno mówić o rozwiniętym układzie . Osadnictwo było skupione wokół dóbr położonych w czworoboku w południowo – wschodniej części wsi. Czworobok ten został przecięty w XIX w. na linii północ – południe drogą wiodącą do okolicznych pół. Drewniany dwór położony w północnej części tego czworoboku spłonął w 1893r. i nie został odbudowany ponieważ w majątku tym zamieszkiwali jedynie dzierżawcy. Nieliczne skromne domostwa, czy też niewielki gospodarstwa zagroników i chałupników ( we wsi nie było żadnych gospodarstw kmiecych czyli własności chłopskiej) rozlokowane były wzdłuż głównej drogi wiejskiej o przebiegu wschód – zachód. Zachód. Po wojnie ze starego układu pozostało mniej niż połowa obiektów.